Menu

Żołnierze Wyklęci

Zapomniani Bohaterowie

Ścigają, osaczają, wyłapują

Wkrótce po zakończeniu akcji amnestyjnej z sierpnia 1945 r. wzmogła się fala represji skierowana przez sowiecki i rodzimy aparat bezpieczeństwa zarówno przeciwko tym, którzy się ujawnili, jak i tym, którzy z amnestii nie skorzystali.

 W obliczu nadal dużej siły podziemia władze komunistyczne uznały je za największe zagrożenie i coraz zacieklej było ono zwalczane. W połowie 1945 r. w podziemiu pozostawało jeszcze ponad 17 000 żołnierzy, stan ten należy traktować jako szczytowy. Połowę partyzantów, czyli 6 600 – 8 600, skupiało około 140 oddziałów podległych dowództwu rozwiązanej Armii Krajowej, następnie Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj oraz Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”.

Drugą pod względem liczebności siłą podziemia były: Narodowa Organizacja Wojskowa, Narodowe Siły Zbrojne i Narodowy Związek Wojskowy, liczące od ok. 2 700 do 3 800 żołnierzy (21–22 proc.) co najmniej w 80 oddziałach partyzanckich. Sumując, można stwierdzić, że od 9 300 do 12 400 (72 proc.) żołnierzy było związanych z dwoma najważniejszymi środowiskami politycznymi polskiego podziemia niepodległościowego. Resztę, czyli ok. 3 700 – 4 800 (28 proc.), stanowili żołnierze skupieni w organizacjach regionalnych lub w oddziałach samodzielnych, nikomu niepodlegających. Szeregi oddziałów o nieustalonej proweniencji lub oddziałów nieafiliowanych liczyły w tym okresie ok. 1 350 – 1 750 (10 proc.) partyzantów. Przez oddziały poakowskie natomiast przeszło 1 200 – 1 650 (9–10 proc.) żołnierzy. Istotną siłę stanowiła największa organizacja regionalna – Konspiracyjne Wojsko Polskie – skupiająca w 1945 r. od 520 do 680 żołnierzy (4 proc.).

W tym czasie mnożyły się akcje wypadowe przeciwko podziemiu. Były one poprzedzane rozpoznaniem, próbami pozyskania agentów. W rezultacie dochodziło do zasadzek, obław, potyczek, a nawet bitew, które miały na celu likwidację poszczególnych oddziałów. Obok UB i NKWD uczestniczyły w nich jednostki Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW), formacji wojskowej powołanej specjalnie w tym celu, Milicji Obywatelskiej (MO) oraz jednostek Wojska Polskiego.

Rozprawa sądowa żołnierzy oddziału por. Jana Kempińskiego „Błyska” przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Poznaniu, odczytywanie wyroku, 29 kwietnia 1946 r.
Gryps więzienny żołnierza WSGO „Warta”, przechwycony przez WUBP w Poznaniu
Żołnierze ze zgrupowania partyzanckiego NSZ „Bartka”, Żywiecczyzna, 1946 r.
Zabici i ujęci żołnierze nieafiliowanego oddziału partyzanckiego ppor. Tadeusza Orłowskiego „Or-Ota”, rozbitego przez grupę operacyjną UB-WP, Grajewo, 13 czerwca 1946 r.
Żołnierze oddziału WiN Włodzimierza Kozłowskiego „Oriona”.Pierwszy z lewej Kazimierz Borkowski „Szatyn”, Radom, 3 września 1946 r.
Członkowie sztabu Inspektoratu Radomskiego WiN krypt. „ZZK” (po aresztowaniu „Zagończyka”). Od lewej siedzą: Włodzimierz Kozłowski „Orion”, Feliks Mazurek „Furmański”, Czesław Niedbała „Marek”, Jerzy Buzon „Jur”, Zenon Ochal „Jastrząb”, Tadeusz Bednarski „Orzeł”, Radomskie, lato 1946 r.