Wyrazem zaufania i docenienia jego zdolności żołnierskich było powierzenie mu funkcji adiutanta Józefa Kurasia „Ognia”. W końcu, w ostatnim okresie walki z komunistami, Ludzia dowodził kilkuosobowym oddziałem partyzanckim. Pseudonim „Harnaś” stał się głośny, a kryjący się pod nim człowiek – nieuchwytny. Ośmiokrotnie ranny, zawsze wychodził cało z opresji. Dopiero prowokacja Urzędu Bezpieczeństwa, urządzona latem 1949 r., doprowadziła do jego ujęcia, skazania na śmierć i zamordowania na dziedzińcu więzienia przy ul. Montelupich w Krakowie. Pochowany w nieoznaczonym grobie, staraniem rodziny został ekshumowany i przeniesiony do innej kwatery. Po latach okazało się jednak, że pod postawionym przez bliskich nagrobkiem spoczywa nie „Harnaś”, lecz jego partyzancki towarzysz. Dopiero badania prowadzone przez IPN na cmentarzu Rakowickim w 2017 r. doprowadziły do odnalezienia szczątków Ludzi i ich ostatecznej identyfikacji.
