Lesław Wojno. W 1946 roku miał 19 lat, mieszkał z mamą i siostrą, bo jego ojca dwa lata wcześniej zabili hitlerowcy. Był żołnierzem Ruchu Oporu Armii Krajowej. 4 lutego do jego drzwi zapukało trzech obcych ludzi.
Zabrali go na ulicę 1 Maja w Płocku, do siedziby Urzędu Bezpieczeństwa (budynek, w którym dziś jest policja). Przesłuchali i odesłali do piwnicy, do mikroskopijnej celi, bez światła, krzesełka czy pryczy.
Na stojąco spędził tam osiem dni. Z aresztu wraz z kolegą Stanisławem Pestą trafili do więzienia przy Sienkiewicza. Do cel z wystającymi ze ściany metalowymi prętami - niby-łóżkami i siennikami wypełnionymi sieczką, które służyły za materace. – Siedzieli tam po 10 osób w celi – bez światła, okien, z wodą sięgająca do kolan.
W takiej celi Pan Lesław spędził 72 godziny sam, drugi raz w wieloma osobami. W ogromnej ciasnocie potrzeby fizjologiczne więźniowie załatwiali do tej wody. Kiedy więźniowie zostali wypuszczeni, pan Lesław Wojno był w stanie wypełznąć stamtąd na czworakach. Innych trzeba było wynosić. Nasz bohater wyszedł z więzienia na mocy amnestii w 1947 roku.
Autorami biogramu są:
Grupa uczniów z klasy VI S ze Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi Nr 23 w Płocku pod kierunkiem Renaty Wojtyckiej. SP Nr 23 im. Armii Krajowej w Płocki, ul. Walecznych 20, 09- 410 Płock