Stefan Bronarski, urodzony 17 sierpnia 1916 r. w Płocku. Uczestnik kampanii polskiej 1939 r. w obronie stolicy. W niewoli niemieckiej przebywał krótko w obozie jenieckim w Aupitz koło Berlina.
Pod koniec 1939 r. powrócił do Warszawy. Od 1942 r. był członkiem Narodowych Sił Zbrojnych; działał w strukturach NSZ w Płocku, a następnie w Pułtusku. Po scaleniu NSZ z AK wiosną 1944 r., został szefem Kedywu w sztabie Inspektoratu Płocko-Sierpeckiego AK.
Po zajęciu ziem polskich przez Armię Czerwoną pozostał w konspiracji. W styczniu 1945 r. objął funkcję zastępcy komendanta Podokręgu Północnego NZW, a w 1946 r. – komendanta nowo utworzonego Okręgu XXIII Mazowsze Zachodnie NZW. Powołał tzw. patrole do walki z bezprawiem, które operowały w powiatach: Lipno, Mława, Płock, Płońsk, Rypin, Sierpc i Włocławek.
26 września 1948 r. został aresztowany przez UB wraz z pozostałymi członkami komendy Okręgu oraz oskarżony o udział w "nielegalnych organizacjach AK i NSZ", współpracę z Niemcami i walkę z "patriotycznie nastawionymi partyzantami GL i AL". Po bardzo brutalnym śledztwie 3 lipca 1950 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie pod przewodnictwem Mieczysława Widaja skazał go na 5-krotną karę śmierci.
18 stycznia 1951 r. został stracony w więzieniu mokotowskim. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze "Na Łączce".
Autorami biogramu są:
Regina Dąbkowska, Agnieszka Urbańska [Fot.1], opiekun: Paweł Felczak. Zespół Szkół nr 6 w Płock, ul. 3 Maja 4 09 – 402 Płock.