Urodził się 25 maja 1923 roku w miejscowości Nisko, w dawnym woj. Lwowskim, a teraz Podkarpackim (niedaleko Stalowej Woli). Z powodu pracy ojca, rodzina Strycharczyków, często zmieniała miejsca zamieszkania. Z początku mieszkali w Rudniku nad Sanem. Młody Pan Konrad uczęszczał tam do szkoły podstawowej.
Jednak z powodu kolejnej, nowej pracy ojca i konieczności przeprowadzki nie ukończył jej. Następny kościół, który malował ojciec Pana Konrada znajdował się w Borysławiu koło Drochobycza, za Lwowem. Tam właśnie nasz bohater skończył szkołę podstawową i zaczął gimnazjum, równocześnie wstąpił do harcerstwa (1934r.). W 1938 r. jego rodzice wyczuwając nadchodzącą wojnę, wrócili z powrotem do Rudnika.
Na miejscu okazało się, że nie ma tam drużyny harcerskiej. Wobec czego jako zastępowy wraz ze swoim przyjacielem Zbigniewem Pilawskim, założył taką drużynę. Konrad Strycharczyk miał wtedy około 16 lat.
W czasie wojny jego grupa harcerska pomagała na dworcu przewożonym żołnierzom, częstując ich kawą i ciepłym posiłkiem. On sam w tym czasie miał służbę wojskową w TOPL (Terenowa Obrona Przeciwlotnicza). Ponadto zajmował się opatrywaniem rannych.
Pracował jako robotnik przymusowy w Ulanowie i Stalowej Woli, następnie w straży pożarnej, która umożliwił, gdzie dzięki kontaktom wstąpił do konspiracji. W tym czasie uczestniczył w wielu akcjach zorganizowanych w konspiracji przez organizację Szarych Szeregów. Pod koniec 1942 r. Pan Konrad został aresztowany przez Rosjan. Miał zostać wywieziony na Sybir, jednak dzięki swojej matce, wypuszczono go na wolność, pod warunkiem, że w ciągu tygodnia zgłosi się w Budzyniu do siódmego batalionu zapasowego.
W batalionie tym był przez około cztery miesiące. Jesienią 1945 r. wysłano go do Szkoły Oficerskiej nr 2 w Lublinie. Tam w wyniku donosu znalazł się pod ścisłą obserwacją, a następnie był poddany brutalnemu śledztwu. Podjął próbę ucieczki i dołączył do oddziału Dekutowskiego „Zapory”. W 1945 roku.
Pan Konrad brał udział w wielu akcjach, szczególnie w likwidacji posterunków NKWD i UB. Po rozwiązaniu oddziału udał się do Olsztyna gdzie pracował w wojewódzkim SPOŁEM. W roku 1946 pewnego dnia wracając do domu został zatrzymany przez funkcjonariuszy UB. Został zabrany do więzienia i przez trzy miesiące przesłuchiwany. Torturowano go psychicznie i fizycznie. Trwało to aż do amnestii.
Autorami biogramu są:
Justyna Baranowska, Adrianna Góra, Aleksandra Kasperkiewicz, Karolina Knapik, opiekun: mgr Daria Jobska. Zespół Szkół Nr 4 im. Armii Krajowej w Szczecinie, ul. Kusocińskiego 3, 70-237 Szczecin,