Uczestnik konspiracji niepodległościowej od grudnia 1939 r., początkowo w szeregach KOP i Szarych Szeregów, następnie w ZWZ-AK. Żołnierz Kedywu i oddziału partyzanckiego Obwodu „Mewa-Kamień”, uczestnik wielu akcji bojowych. Absolwent konspiracyjnego kursu podchorążówki, w końcowym okresie wojny awansowany do stopnia podporucznika. Po rozbrojeniu oddziałów AK przez armię sowiecką wywieziony przez NKWD do obozu na Majdanku, skąd zdołał uciec i powrócił do konspiracji. W lutym 1945 r. na rozkaz komendanta Obwodu Mińsk Mazowiecki, kpt. Walentego Sudy „Młota”, utworzył oddział partyzancki i rozpoczął działania z zakresu samoobrony. Najsłynniejszą jego akcją było rozbicie obozu NKWD w Rembertowie. Ujawnił się wraz z podkomendnymi przed władzami komunistycznymi 25 IX 1945 r. na koncentracji w lesie pod wsią Wola Rafałowska. Aresztowany przez UB 26 III 1946 r. pod nieprawdziwym zarzutem kontynuowania konspiracji, został po roku – wobec braku jakichkolwiek dowodów „winy” – zwolniony. Zwerbowany jako agent bezpieki we wrześniu 1950 r. – w zamian za uzyskanie upragnionej posady dziennikarza w piśmie „Wola Ludu”. Występując pod kolejnymi kryptonimami „Huragan”, „Ramzes”, „Wierny”, „Pewny”, „Znak”, „M” i „A” – Wasilewski wyzbył się początkowych skrupułów, okazując wybitną aktywność w rozpracowywaniu ludzi służących niegdyś w tych samych szeregach co on, wydatnie przyczyniając się do ich likwidacji lub schwytania przez bezpiekę. Za swą pracę pobierał wynagrodzenie pieniężne. Występując jako prowokator – emisariusz rzekomej organizacji konspiracyjnej działającej z ramienia „Londynu” – doprowadził m.in. do likwidacji oddziału Jana Kmiołka oraz jednej z grup partyzanckich na Podlasiu. Uczestniczył w prowokacji „V Komendy WiN” i rozpracowaniu Kazimierza Kamieńskiego „Huzara”. Lista jego „zasług” w służbie MBP jest bardzo długa (teczka pracy – to kilka potężnych tomów donosów). W końcu zaczął się utożsamiać ze swymi mocodawcami, składając doniesienia nawet na dawnych przełożonych i towarzyszy broni z konspiracji i partyzantki w latach okupacji niemieckiej. Po dziesięciu latach intensywnego wykorzystywania przez MBP uległ jednak całkowitemu wyeksploatowaniu – i w związku z nieprzydatnością do dalszej pracy operacyjnej został w kwietniu 1960 r. wyłączony z sieci agenturalnej. W latach sześćdziesiątych pracował w prasie kobiecej, gdzie pod pseudonimem „Ewa” udzielał czytelniczkom różnorodnych życiowych porad. W pierwszym dniu inwazji wojsk ZSRS i Układu Warszawskiego na Czechosłowację – 22 sierpnia 1968 r. – redaktor Edward Wasilewski poniósł śmierć, wypadając przez okno na warszawski bruk.