Pochodził z rodziny urzędniczej. Po uzyskaniu matury we Lwowie, w 1918 r. wstąpił do WP. Pełnił służbę zawodowego oficera, m.in. w 43. pp w Dubnie i 2 ppLeg. w Sandomierzu. Uprawiał strzelectwo sportowe. Był mistrzem Polski w strzelaniu do rzutków. W wojnie 1939 r. dowodził 8. Kompanią 3. Batalionu 2. ppLeg., który był częścią składową 2. DP i Armii „Łódź”. Przeszedł szlak bojowy od Pabianic do Modlina i walczył w jego obronie. Następnie przeniknął na teren okupacji sowieckiej i ukrywał się w Stryju. W 1940 r. przedarł się na teren pow. Tomaszów Lubelski, który był pod okupacją niemiecką. Początkowo związał się z podziemnymi strukturami Konfederacji Narodu, a następnie został zaprzysiężony w szeregi ZWZ. Jesienią 1941 r. przejął dowództwo nad Obwodem Tomaszów Lubelski ZWZ. Szybko stał się on najlepiej zorganizowaną jednostką w Okręgu Lublin ZWZ–AK. Podległe mu oddziały partyzanckie skutecznie przeciwstawiły się niemieckiej akcji wysiedleńczej na Zamojszczyźnie. Na początku 1944 r. dowodzony przez niego obwód stał się polem wojny z UPA. Podporządkowane mu oddziały broniły polskiej ludności cywilnej na linii Bełżec–Cieszanów. Kierował walką z okupantem niemieckim w trakcie akcji „Burza”. Pozostał w konspiracji i do stycznia 1945 r. dowodził obwodem. W marcu 1945 r. objął stanowisko inspektora Inspektoratu Biała Podlaska AK–DSZ, a w maju 1945 r. – dowództwo Okręgu Lublin DSZ. Dowodził nim również w strukturach WiN, aż do ujawnienia wiosną 1947 r. Od jesieni 1945 r. kierował okręgiem z Warszawy. Ujawnił się 22 III 1947 r. w WUBP w Lublinie. Pracował jako nauczyciel. W 1950 r. przetrzymywany kilka miesięcy bez wyroku. Zmarł 20 III 1960 r. w Warszawie.