Urodzona w rodzinie ziemiańskiej, magister filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1918 należała do POW. W czasie wojny polsko-bolszewickiej działała w Sekcji Wywiadowczej PCK oraz w Białym Krzyżu. W okresie międzywojennym pracowała jako dziennikarka i publicystka. Od 1925 pełniła funkcję wicedyrektora Polskiego Radia ds. Programowych. W okresie II wojny światowej żołnierz ZWZ-AK, kierowniczka punktu alarmowego KG AK. W trakcie Powstania Warszawskiego została wysiedlona przez Niemców, uciekła jednak z transportu i kontynuowała działalność niepodległościową na terenie Milanówka. W połowie 1945 nawiązała kontakt z siatką wywiadowczą Obszaru Centralnego Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, w ramach której przygotowywała raporty z tzw. białego wywiadu (prasy oficjalnej). Od marca 1946 kierowniczka Wydziału Wywiadowczego Obszaru Centralnego WiN (krypt. „Stocznia”). W III Zarządzie Głównym WiN przez kilka tygodni (koniec października – połowa listopada 1946) pełniła funkcję kierowniczki Wydziału Informacji. Aresztowana przez funkcjonariuszy MBP 16 XI 1946, zachowała szczególnie godną postawę w śledztwie. Skazana 27 XII 1947 na karę dożywotniego więzienia. Zwolniona z zakładu karnego 12 XI 1956. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.