Jest jedną z najbardziej zasłużonych, a zarazem najbardziej tajemniczych postaci w dziejach podziemia niepodległościowego z terenu pow. Ostrów Mazowiecka.
Ukończył Politechnikę w Rydze. Jako oficer saperów uczestniczył w I wojnie światowej, najpierw w szeregach armii rosyjskiej, a następnie w Wojsku Polskim. W stopniu kapitana rezerwy brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920 (odznaczony Krzyżem Virtuti Militari). Już w okresie międzywojennym był przeniesiony w stan spoczynku. W okresie okupacji niemieckiej pełnił funkcję oficera saperów w Komendzie Obwodu Ostrów Maz. AK (krypt. „Opocznik”). Mimo podeszłego wieku i złego stanu zdrowia zdołał utrzymać ciągłość pracy niepodległościowej w pow. Ostrów Mazowiecka. Jesienią 1944 Obwód Ostrów Maz. AK znajdował się w katastrofalnym stanie (kadra poległa w walkach z Niemcami lub została aresztowana przez NKWD, sieć konspiracyjna została zdezorganizowana). Kapitan Bęklewski odbudował szczątkową komendę obwodu, wznowił pracę konspiracyjną i, co najważniejsze, w lutym 1945 podporządkował Obwód Ostrów Maz. Komendzie Okręgu Białystok AK-AKO (po powstaniu Zrzeszenia WiN obwód ten wchodził w skład Okręgu Białystok WiN).
W 1945 na nowo zmontował siatkę terenową AKO-WiN w pow. Ostrów Mazowiecka. Zorganizował oddziały partyzanckie i patrole samoobrony, które podjęły działania przeciwko „bezpiece”, NKWD i ich agenturze. Pracował w bardzo trudnych warunkach, całkowicie zdekonspirowany i tropiony przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa (UB posiadało jego dokładny rysopis). Najczęściej przebywał w polu, przy jednym z patroli partyzanckich. W lipcu 1946 na rozkaz prezesa Okręgu Białystok WiN przekazał komendę odtworzonego z wysiłkiem Obwodu Ostrów Maz. nowemu dowódcy – por. Hieronimowi Piotrowskiemu „Jurowi”. Sam udał się do Prus Wschodnich by objąć funkcję prezesa Inspektoratu Olsztyn WiN (krypt. „Bohdan”). W ciągu kilku miesięcy rozszerzył wpływy organizacyjne prawie na całe woj. olsztyńskie. Inspektorat dysponował własnym oddziałem partyzanckim (dowodzonym przez NN „Leszka”), wydawał także własne pismo „Polska Walczy”.
Kres działalności niepodległościowej Bęklewskiego przyniosły aresztowania z grudnia 1946. Po zatrzymaniu przez funkcjonariuszy UB trafił do aresztu przy WUBP w Olsztynie. W śledztwie nikogo nie wydał. Zmarł na początku 1947 podczas przesłuchań, rzekomo na „atak serca”. Miejsce jego pochówku pozostaje nieznane.